ไม่จำเป็นว่าจะต้องเจอภูติผีวิญญาณ แต่ผู้ปฏิบัติจำนวนหนึ่งเจอ แต่ก็ไม่ต้องห่วง เพราะเวลาเจอในสมาธิ จะไม่มีความกลัว เพราะพออยู่ในสมาธิ จิตไม่ปรุงแต่ง เห็นก็เห็น แล้วก็เฉย

จริง ๆ แล้วที่เรากลัวกันคือกลัวจิตปรุงแต่งของตนเอง  ตอนที่อยู่นอกสมาธิ ก็คิดไปเองว่าผีจะต้องอย่างนั้นอย่างนี้ ผีจะต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้กับเรา ก็เลยกลัว ส่วนใหญ่ตอนที่อยู่กับความคิดก็จะไม่เห็นวิญญาณด้วย เห็นแต่ความคิดของตนเองที่ปรุงหลอกตัวเอง แต่พอหยุดคิด  จิตเริ่มเป็นสมาธิ เริ่มมีทิพย์ปรากฏ เริ่มเห็นจิตตัวเอง พอเราเห็นจิตตัวเอง เราก็จะเห็นจิตคนอื่นที่อยู่ในมิติต่าง ๆ ได้ด้วย ถึงตอนนั้นกลับไม่กลัว เพราะว่าจิตเป็นสมาธิแล้วไม่ได้คิดอะไร เห็นก็เห็น ก็แค่นั้นเอง ดังนั้น ไม่ต้องกลัวว่าจะมีอันตรายอะไรมากมายกับสิ่งเหล่านี้ เปล่าเลยไม่ได้มีอันตรายอะไร มันคือความเป็นจริงที่มีอยู่ตลอดเวลาในธรรมชาติ ถ้าเราเข้าใจก็เป็นประโยชน์

 

ถาม

ถ้าตอนนั้นเราเห็นก็สักแต่ว่าเห็นหรือคะ

อาจารย์ไชย  

ก็ได้ ไม่สนใจก็สักแต่ว่าเห็น ถ้าสนใจก็ทักทายกันไป จริง ๆ แล้วผีนี่คืออะไร วิญญาณของคนที่ตายไปแล้วใช่ไหม แล้วตัวเรามีไหมวิญญาณ เราก็ผีเหมือนกันสิ แต่เราเป็นผีดิบยังไม่ได้เผาใช่ไหม เขาเผาเรียบร้อยแล้ว เป็นผีสุก เขาก็ผี เราก็ผี แล้วกลัวอะไรกัน ก็พวกเดียวกันนั่นแหละ ถ้าเขามาก็ Hello ถ้าไม่อยากคุยอะไรก็บอกว่า “ไม่ว่างจะปฏิบัติธรรม Goodbye” เขาไม่มีสิทธิ์มาทำอะไรอยู่แล้ว ถ้าคุยก็เหมือนคุยกับคนธรรมดานี่แหละ แต่อย่าคุยมากนะ คนกับคนยังคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง วุ่นกันทั้งบ้านเมือง คนกับผียิ่งรู้เรื่องยาก จะวุ่นวาย