ธรรมอย่างหนึ่งที่มีอุปการะมาก คือ
ความไม่ประมาทในอกุศลธรรมทั้งหลาย

ธรรมอย่างหนึ่งควรให้เจริญ คือ
กายคตาสติอันประกอบด้วยความสำราญ

ธรรมอย่างหนึ่งควรกำหนดรู้ คือ
ผัสสะที่ยังมีอาสวะมีอุปาทาน

ธรรมอย่างหนึ่งควรละ คือ
อัสมิมานะ

ธรรมอย่างหนึ่งเป็นไปในส่วนข้างเสื่อม คือ
การกระทำไว้ในใจโดยไม่แยบคาย

ธรรมอย่างหนึ่งเป็นไปในส่วนข้างวิเศษ คือ
การกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย

ธรรมอย่างหนึ่งแทงตลอดได้ยาก คือ
เจโตสมาธิอันไร้ขอบเขต

ธรรมอย่างหนึ่งควรให้บังเกิดขึ้น คือ
ญาณที่ไม่กำเริบ

ธรรมอย่างหนึ่งควรรู้ยิ่ง คือ
สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงมีอาหารเป็นที่ตั้ง

ธรรมอย่างหนึ่งควรทำให้แจ้ง คือ
เจโตวิมุตติอันไม่กำเริบ