พุทธวิธีปฏิบัติธรรม

การปฏิบัติเพื่อความเป็นพุทธะ
ปฏิลีนสูตร
พระไตรปิฎก ฉบับหลวง
เล่มที่ ๒๑ ข้อที่ ๓๘

ข้อแนะนำในการปฏิบัติ
ก่อนจะฟัง
พึงเข้าสมาธิสักครู่หนึ่ง
เมื่อได้สมาธิดีแล้ว
ฟังพุทโธวาท และน้อมธรรมมาสู่ใจ
น้อมใจปฏิบัติตามพุทโธวาทตรง ๆ
ให้เข้าใจแจ้ง และได้สภาวะจิตดีจริง
เมื่อได้สภาวะดีใด ให้รักษาสภาวะนั้นออกมาสู่ชีวิตจริง

ความยาววีดีโอ: 7:16 นาที

เวลาปฏิบัติ: 14:00 นาที

----------

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้มีทิฏฐิสัจจะอันบรรเทาได้แล้ว มีการแสวงหาทั้งปวงอันสละแล้ว มีกายสังขารอันสงบระงับ เราเรียกว่าผู้มีการหลีกออกเร้นอยู่

ภิกษุเป็นผู้มีทิฏฐิสัจจะแต่ละอย่างอันบรรเทาได้แล้วอย่างไร

ทิฏฐิสัจจะแต่ละอย่างเป็นอันมากของสมณพราหมณ์ผู้มีกิเลสหนาแน่นเหล่าใด คือ เห็นว่า

โลกเที่ยง หรือว่าโลกไม่เที่ยง

โลกมีที่สุด หรือว่าโลกไม่มีที่สุด

ชีพก็อันนั้น สรีระก็อันนั้น หรือว่าชีพเป็นอื่น สรีระก็เป็นอื่น

สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเกิดอีก หรือว่าสัตว์เบื้องหน้าตายแล้วย่อมไม่เกิดอีก

สัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเกิดอีกก็มี ย่อมไม่เกิดอีกก็มี หรือว่าสัตว์เบื้องหน้าแต่ตายแล้วย่อมเกิดอีกก็หามิได้ ย่อมไม่เกิดอีกก็หามิได้

ทิฏฐิสัจจะเหล่านั้นทั้งหมดอันภิกษุในธรรมวินัยนี้ บรรเทาได้แล้ว สละแล้ว คายออกแล้ว ปล่อยแล้ว ละได้แล้ว สละคืนแล้ว

ภิกษุเป็นผู้มีทิฏฐิสัจจะแต่ละอย่างอันบรรเทาได้แล้วอย่างนี้แล

ก็ภิกษุเป็นผู้มีการแสวงหาทั้งปวงอันสละแล้วอย่างไร

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มีการแสวงหากามอันละได้แล้ว มีการแสวงหาภพอันละได้แล้ว มีการแสวงหาพรหมจรรย์อันสงบแล้ว

ภิกษุเป็นผู้มีการแสวงหาทั้งปวงอันสละแล้ว อย่างนี้แล

ภิกษุเป็นผู้มีกายสังขารอันสงบระงับอย่างไร

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ บรรลุจตุตถฌานอันไม่มีทุกข์ ไม่มีสุข เพราะละสุขและทุกข์ และดับโสมนัสโทมนัสก่อน ๆ ได้ มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์อยู่

ภิกษุเป็นผู้มีกายสังขารอันสงบระงับอย่างนี้แล

ก็ภิกษุเป็นผู้หลีกออกเร้นอยู่อย่างไร

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ละอัสมิมานะได้แล้ว ตัดรากขาดแล้ว ทำให้เป็นดังตาลยอดด้วน กระทำไม่ให้มี ไม่ให้เกิดขึ้นอีกต่อไปเป็นธรรมดา

ภิกษุเป็นผู้หลีกออกเร้นอยู่อย่างนี้แล

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเป็นผู้มีทิฏฐิสัจจะแต่ละอย่างอันบรรเทาได้แล้ว มีการแสวงหาทั้งปวงอันสละแล้ว มีกายสังขารอันสงบระงับแล้ว เราเรียกว่า ผู้หลีกออกเร้นอยู่

การแสวงหากาม
การแสวงหาภพ
กับการแสวงหาพรหมจรรย์
อันภิกษุในธรรมวินัยนี้ สละคืนแล้ว

การเชื่อถือสัจจะและฐานะแห่งทิฐิทั้งหลาย
อันภิกษุในธรรมวินัยนี้ถอนขึ้นแล้วด้วยประการดังนี้

ภิกษุผู้สำรอกราคะทั้งปวง
ผู้หลุดพ้นเพราะสิ้นตัณหา
สละคืนการแสวงหา
ถอนฐานะแห่งทิฐิทั้งหลายได้แล้ว
ภิกษุนั้นแล เป็นผู้สงบ มีสติ ระงับกายสังขาร
เป็นผู้ไม่พ่ายแพ้ เป็นผู้ตรัสรู้เพราะรู้เท่าถึงมานะ

เราเรียกว่าเป็นผู้หลีกออกเร้นอยู่