พุทธวิธีปฏิบัติธรรม

พุทธวิธีปฏิบัติธรรม
วิปัสสนาความเป็นจริงของกาย
วิชยสูตรสูตร
พระไตรปิฎก ฉบับหลวง
เล่มที่ ๒๕ ข้อ ๓๑๒

ข้อแนะนำในการปฏิบัติ
ก่อนจะฟัง
พึงเข้าสมาธิสักครู่หนึ่ง
เมื่อได้สมาธิดีแล้ว
ฟังพุทโธวาท และน้อมธรรมมาสู่ใจ
น้อมใจปฏิบัติตามพุทโธวาทตรง ๆ
ให้เข้าใจแจ้ง และได้สภาวะจิตดีจริง
เมื่อได้สภาวะดีใด ให้รักษาสภาวะนั้นออกมาสู่ชีวิตจริง

ความยาววีดีโอ: 5:30 นาที
เวลาปฏิบัติ: 15 นาที

-------------

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ถ้าว่าบุคคลเที่ยวไป ยืนอยู่ นั่ง นอน
คู้เข้าหรือเหยียดออก
นั่นเป็นความเคลื่อนไหวของกาย

กายประกอบแล้วด้วยกระดูกและเอ็น
ฉาบด้วยหนังและเนื้อ
ปกปิดด้วยผิว
เต็มด้วยไส้ อาหาร มีก้อนตับ มูตร  
หัวใจ ปอด ม้าม ไต
น้ำมูก น้ำลาย เหงื่อ มันข้น
เลือด ไขข้อ ดี เปลวมัน
อันปุถุชนผู้เป็นพาล ย่อมไม่เห็นตามความเป็นจริง

อนึ่ง ของอันไม่สะอาดย่อมไหลออกจาก
ช่องทั้งเก้าของกายนี้ทุกเมื่อ คือ
ขี้ตาจากตา ขี้หูจากหู และน้ำมูกจากจมูก
บางคราวย่อมสำรอกออกจากปาก
ดีและเสลดย่อมสำรอกออก
เหงื่อและหนองฝีซึมออกจากกาย

อนึ่ง อวัยวะเบื้องสูงของกายนี้เป็นโพลง
เต็มด้วยมันสมอง
คนพาลถูกอวิชชาหุ้มห่อแล้ว
ย่อมสำคัญกายนั้นโดยความเป็นของสวยงาม

ก็เมื่อใด เขาตาย ขึ้นพอง มีสีเขียว ถูกทิ้งไว้ในป่า
เมื่อนั้น ญาติทั้งหลายย่อมไม่ห่วงใย
สุนัขบ้าน สุนัขจิ้งจอก หมาป่า หมู่หนอน
กา แร้ง และสัตว์เหล่าอื่น ย่อมกัดกินกายนั้น

ภิกษุในศาสนานี้ ได้ฟังพระพุทธพจน์แล้ว
มีความรู้ชัด
เธอย่อมกำหนดรู้กายนี้
ย่อมเห็นตามความเป็นจริงทีเดียว
สรีระที่มีวิญญาณนี้เหมือนสรีระที่ตายแล้วนั่น
สรีระที่ตายแล้วนั้นเหมือนสรีระที่มีวิญญาณนี้
ภิกษุพึงคลายความพอใจในกายเสีย
ทั้งภายในและภายนอก
ภิกษุนั้นมีความรู้ชัดในศาสนานี้
ไม่ยินดีแล้วด้วยฉันทราคะ
ได้บรรลุอมฤตบท สงบ ดับ ไม่จุติ

กายนี้มีสองเท้า ไม่สะอาด มีกลิ่นเหม็น
อันบุคคลบริหารอยู่
เต็มไปด้วยซากศพต่าง ๆ
ถ่ายของไม่สะอาด มีน้ำลายและน้ำมูก เป็นต้น
ให้ไหลออกจากทวารทั้งเก้า
และขับเหงื่อไคลให้ไหลออกจากขุมขนนั้น ๆ
ผู้ใดพึงสำคัญยกย่องตัวหรือพึงดูหมิ่นผู้อื่น จักมีอะไร
นอกจากการไม่เห็นอริยสัจ