พุทธวิธีปฏิบัติธรรม

ขันธปริตร
พุทธวิธีแผ่เมตตาจิตแก่งู
และสัตว์ทั้งหลายเพื่อคุ้มครองตน
อหิสูตร
พระไตรปิฎก ฉบับหลวง
เล่มที่ ๒๑ ข้อที่ ๖๗

ความยาววีดิทัศน์: 5:14 นาที

----------

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี

ก็โดยสมัยนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งในกรุงสาวัตถีถูกงูกัด ทำกาละแล้ว ภิกษุเป็นอันมากพากันเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ภิกษุรูปหนึ่งในเมืองสาวัตถีนี้ถูกงูกัด ทำกาละแล้ว

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนั้นชะรอยจะไม่ได้แผ่เมตตาจิตไปยังสกุลพญางูทั้ง ๔ เป็นแน่ ก็ถ้าเธอพึงแผ่เมตตาจิตไปยังสกุลพญางูทั้ง ๔ ไซร้ เธอก็ไม่พึงถูกงูกัดทำกาละ

ตระกูลพญางู ๔ คือ

ตระกูลพญางูชื่อวิรูปักขะ ๑
ตระกูลพญางูชื่อเอราปถะ ๑
ตระกูลพญางูชื่อฉัพยาปุตตะ ๑
ตระกูลพญางูชื่อกัณหาโคตมกะ ๑

ภิกษุทั้งหลาย เราอนุญาตให้ภิกษุแผ่เมตตาจิตไปยังตระกูลพญางู ๔ จำพวกนี้
เพื่อคุ้มครองตน เพื่อรักษาตน เพื่อป้องกันตน

ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับสกุลพญางูทั้งหลาย ชื่อวิรูปักขะ

ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับสกุลพญางูทั้งหลาย ชื่อเอราปถะ

ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับสกุลพญางูทั้งหลาย ชื่อฉัพยาปุตตะ

ความเป็นมิตรของเรา จงมีกับสกุลพญางูทั้งหลาย ชื่อกัณหาโคตมกะ

ความเป็นมิตรของเราจงมีกับสัตว์ทั้งหลายที่ไม่มีเท้า

ความเป็นมิตรของเราจงมีกับสัตว์จำพวก ๒ เท้า

ความเป็นมิตรของเราจงมีกับสัตว์จำพวก ๔ เท้า

ความเป็นมิตรของเราจงมีกับสัตว์จำพวกมีเท้ามาก

สัตว์ไม่มีเท้าอย่าเบียดเบียนเรา
สัตว์ ๒ เท้าอย่าเบียดเบียนเรา
สัตว์ ๔ เท้าอย่าเบียดเบียนเรา
สัตว์มีเท้ามากอย่าเบียดเบียนเรา

ขอสรรพสัตว์ทั้งปวงที่มีลมปราณ มีชีวิตเป็นอยู่ จงได้พบเห็นความเจริญเถิด อย่าได้มาถึงโทษอันลามกน้อยหนึ่งเลย

พระพุทธเจ้ามีพระคุณหาประมาณมิได้
พระธรรมมีคุณหาประมาณมิได้
พระสงฆ์มีคุณหาประมาณมิได้

 สัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย คือ งู แมลงป่อง ตะขาบ แมงมุม ตุ๊กแก หนู มีคุณพอประมาณ

ความรักษาอันเรากระทำแล้ว ความป้องกันอันเรากระทำแล้ว ขอหมู่สัตว์ทั้งหลายจงหลีกไปเสีย เรานั้นกำลังนอบน้อมพระผู้มีพระภาคอยู่ กำลังนอบน้อมพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้ง ๗ พระองค์อยู่