ธรรมประจำวัน

ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา
บุคคลบางคนในโลกนี้ สนทนากับบุคคลย่อมรู้อย่างนี้ว่า
ความลึกซึ้งของท่านผู้นี้เพียงไร อภินิหารของท่านผู้นี้เพียงไร
และการถามปัญหาของท่านผู้นี้เพียงไร
ท่านผู้นี้ปัญญาทราม ท่านผู้นี้ไม่มีปัญญา
ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะท่านผู้นี้ไม่อ้างบทความอันลึกซึ้ง
อันสงบ ประณีต ที่สามัญชนคาดไม่ถึง ละเอียด อันบัณฑิตพึงรู้ได้
อนึ่ง ท่านผู้นี้กล่าวธรรมอันใด ท่านผู้นี้ไม่สามารถจะบอก แสดง
บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้น
ซึ่งเนื้อความแห่งธรรมนั้นได้ โดยย่อหรือโดยพิสดาร
ท่านผู้นี้ปัญญาทราม ท่านผู้นี้ไม่มีปัญญา

ส่วนบุคคลในโลกนี้ สนทนาอยู่กับบุคคลย่อมรู้อย่างนี้ว่า
ความลึกซึ้งของท่านผู้นี้เพียงไร อภินิหารของท่านผู้นี้เพียงไร
การถามปัญหาของท่านผู้นี้เพียงไร ท่านผู้นี้มีปัญญา
ท่านผู้นี้ไม่ใช่ทรามปัญญา ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร
เพราะท่านผู้นี้ย่อมอ้างบทความลึกซึ้ง สงบ ประณีต
สามัญชนคาดไม่ถึง ละเอียดอันบัณฑิตพึงรู้ได้
และท่านผู้นี้ย่อมกล่าวธรรมใด ท่านผู้นี้เป็นผู้สามารถเพื่อจะบอก
เพื่อแสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้น
ซึ่งเนื้อความแห่งธรรมนั้น ทั้งโดยย่อหรือพิสดารได้
ท่านผู้นี้เป็นผู้มีปัญญา ท่านผู้นี้หาใช่เป็นผู้มีปัญญาทรามไม่
เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีจักษุยืนอยู่ที่ฝั่งห้วงน้ำ
พึงเห็นปลาตัวใหญ่กำลังผุด
เขาพึงรู้อย่างนี้ว่า กิริยาผุดของปลาตัวนี้เป็นอย่างไร
ทำให้เกิดคลื่นได้เพียงไหน มีความเร็วเพียงไร
ปลาตัวนี้ใหญ่ หาใช่ปลาตัวเล็กไม่ ดังนี้ ฉันใด
บุคคลสนทนาอยู่กับบุคคลก็ฉันนั้นเหมือนกัน
ย่อมรู้อย่างนี้ว่า ความลึกซึ้งของท่านผู้นี้เพียงไร

ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา เรากล่าวแล้วเพราะอาศัยข้อนี้