พุทธพจน์
ถ้าบุคคลพึงรู้ว่าตนเป็นที่รัก
ไม่พึงประกอบด้วยบาป
เพราะว่าความสุขนั้นไม่เป็นผลที่บุคคลผู้ทำชั่วจะพึงได้โดยง่าย
เมื่อบุคคลถูกมรณะครอบงำ ละทิ้งภพมนุษย์ไปอยู่
บุญและบาปนั้นแลเป็นสมบัติของเขา
ย่อมเป็นของติดตามเขาไปประดุจเงาติดตามตนไป ฉะนั้น
เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรมสะสมไว้เป็นสมบัติในปรโลก
บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก
ไม่พึงประกอบด้วยบาป
เพราะว่าความสุขนั้นไม่เป็นผลที่บุคคลผู้ทำชั่วจะพึงได้โดยง่าย
เมื่อบุคคลถูกมรณะครอบงำ ละทิ้งภพมนุษย์ไปอยู่
บุญและบาปนั้นแลเป็นสมบัติของเขา
ย่อมเป็นของติดตามเขาไปประดุจเงาติดตามตนไป ฉะนั้น
เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรมสะสมไว้เป็นสมบัติในปรโลก
บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก
พระสูตร:
ปิยสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๑๕/๓๓๖/๙๑