ธรรมประจำวัน

เพราะสังขารเป็นสภาพไม่เที่ยง  
พระโคตมีผู้เป็นใหญ่กว่าหมู่พระภิกษุณีจึงต้องนิพพาน  
เช่นเดียวกับลำตัวของต้นไม้ใหญ่ที่มีแก่นตั้งอยู่
ถึงจะใหญ่โตก็ต้องพินาศ ฉะนั้น

เมื่อพระพุทธมารดาแม้นิพพานแล้ว เพียงแต่สรีระก็ยังไม่เหลือ 
ไม่น่าเศร้าโศกปริเทวนาการไปเลย 
คนอื่นๆ ไม่ควรเศร้าโศกถึงพระนาง
ผู้ข้ามสาคร คือ สงสารไปแล้ว  
ละเว้นเหตุอันทำให้เดือดร้อนเสียได้ 
เป็นผู้เยือกเย็นดับสนิทดีแล้ว 
...คติของไฟที่ลุกโพลงถูกแผ่นเหล็กทับแล้วดับไปโดยลำดับ ใครๆ ก็รู้ไม่ได้ ฉันใด  
บุคคลผู้ที่หลุดพ้นจากกิเลสด้วยดีแล้ว ข้ามพ้นโอฆะคือกามพันธุ์บรรลุอจลบทแล้ว ก็ฉันนั้น  
ย่อมไม่มีคติใครๆ จะรู้ได้ 
เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจงมีตนเป็นที่พึ่ง 
มีสติปัฏฐานเป็นโคจรเถิด  
ท่านทั้งหลายอบรมโพชฌงค์ ๗ ประการแล้ว  
จักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้