พุทธพจน์ - ตนแลเป็นที่พึ่งของตน ตนแลเป็นที่พึ่งของตน บุคคลอื่นใครเล่าพึงเป็นที่พึ่งได้ เพราะบุคคลมีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งที่บุคคลได้โดยยาก พระสูตร: พระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏ ๔๒/๒๒/๑๘๖
