
เทวดากล่าวคาถาว่าด้วย ทาน
คนตระหนี่กลัวภัยใดย่อมให้ทานไม่ได้
ภัยนั้นนั่นแลย่อมมีแก่คนตระหนี่ผู้ไม่ให้ทาน
คนตระหนี่ย่อมกลัวความหิวและความกระหายใด
ความหิวและความกระหายนั้นย่อมถูกต้องคนตระหนี่นั้นนั่นแล
ผู้เป็นพาลทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า
ฉะนั้น บุคคลควรกำจัดความตระหนี่อันเป็นสนิมในใจ ให้ทานเถิด
เพราะบุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า
ภัยนั้นนั่นแลย่อมมีแก่คนตระหนี่ผู้ไม่ให้ทาน
คนตระหนี่ย่อมกลัวความหิวและความกระหายใด
ความหิวและความกระหายนั้นย่อมถูกต้องคนตระหนี่นั้นนั่นแล
ผู้เป็นพาลทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า
ฉะนั้น บุคคลควรกำจัดความตระหนี่อันเป็นสนิมในใจ ให้ทานเถิด
เพราะบุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า
พระสูตร:
มัจฉริสูตรที่ ๒ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๑๕/๘๘/๒๒