ธรรมประจำวัน

กามทั้งหลายในหมู่มนุษย์ที่เป็นของเที่ยงย่อมไม่มี 
บุรุษผู้เกี่ยวข้องแล้ว ผู้ประมาทแล้วในอารมณ์เป็นที่ตั้งแห่งความใคร่ทั้งหลาย
อันมีอยู่ในหมู่มนุษย์นี้ 
ไม่มาถึงนิพพานเป็นที่ไม่กลับมา 
แต่ถึงวัฏฏะเป็นที่ตั้งแห่งมัจจุ 
เบญจขันธ์เกิดแต่ฉันทะ 
ทุกข์ก็เกิดแต่ฉันทะ 
เพราะกำจัดฉันทะเสีย จึงกำจัดเบญจขันธ์ได้ 
เพราะกำจัดเบญจขันธ์ได้ จึงกำจัดทุกข์ได้ 
อารมณ์อันงามทั้งหลายในโลกไม่เป็นกาม 
ความกำหนัดที่พร้อมไปด้วยความดำริเป็นกามของบุรุษ 
อารมณ์อันงามทั้งหลายย่อมตั้งอยู่ในโลกอย่างนั้นนั่นแหละ 
บุคคลผู้มีปัญญาทั้งหลายย่อมกำจัดฉันทะในอารมณ์ทั้งหลายนั้นโดยแท้ 
บุคคลพึงละความโกรธเสีย 
พึงทิ้งมานะเสีย 
พึงล่วงสังโยชน์ทั้งปวงเสีย 
ทุกข์ทั้งหลาย ย่อมไม่ตกถึงบุคคลนั้น 
ผู้ไม่เกี่ยวข้องในนามรูป 
ผู้ไม่มีกิเลสเป็นเครื่องกังวล 
ขีณาสวภิกษุละบัญญัติเสียแล้ว 
ไม่ติดมานะแล้ว 
ได้ตัดตัณหาในนามรูปนี้เสียแล้ว 
พวกเทวดา พวกมนุษย์ ในโลกนี้ก็ดี ในโลกอื่นก็ดี 
ในสวรรค์ทั้งหลายก็ดี ในสถานเป็นที่อาศัยแห่งสัตว์ทั้งปวงก็ดี
เที่ยวค้นหาก็ไม่พบขีณาสวภิกษุนั้น 
ผู้มีเครื่องผูกอันตัดเสียแล้ว 
ไม่มีทุกข์ ไม่มีตัณหา