ธรรมประจำวัน

ก็สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเวทนา อาศัยกายอันไม่เที่ยง 
ปัจจัยปรุงแต่ง อาศัยกันเกิดขึ้น แล้วจึงบังเกิดขึ้น 
สุขเวทนา ทุกขเวทนา อทุกขมสุขเมทนา จักเที่ยงแต่ที่ไหน 
เธอย่อมพิจารณาเห็นความไม่เที่ยง ความเสื่อมไป 
ความคลายไป ความดับ ความสละคืน ในกาย
และในสุขเวทนา ทุกขเวทนา และอทุกขสุขเวทนาอยู่
ย่อมละราคานุสัยในกายและในสุขเวทนาเสียได้
ย่อมละปฏิฆานุสัยในกายและในทุกขเวทนาเสียได้
ย่อมละอวิชชานุสัยในกายและในอทุกขมสุขเวทนา เสียได้
ถ้าภิกษุนั้นเสวยเวทนา ก็รู้ชัดว่า เวทนานั้นไม่เที่ยง 
ไม่น่าหมกมุ่น ไม่น่าเพลิดเพลิน
ถ้าเธอเสวยเวทนา ย่อมเป็นผู้ปราศจากกิเลสเสวยเวทนานั้น
ภิกษุนั้นเมื่อเสวยเวทนามีกายเป็นที่สุด 
ก็รู้ชัดว่า เราเสวยเวทนามีกายเป็นที่สุด  
เมื่อเสวยเวทนามีชีวิตเป็นที่สุด 
ก็รู้ชัดว่า เราเสวยเวทนามีชีวิตเป็นที่สุด 
ย่อมรู้ชัดว่า เมื่อตายไป เวทนาทั้งปวงอันไม่น่าเพลิดเพลิน 
จักเป็นความเย็นในโลกนี้ทีเดียว