ธรรมประจำวัน

ราคะแลโทสะ มีอัตภาพนี้เป็นเหตุ 
ความไม่ยินดี ความยินดี และความสยดสยอง เกิดแต่อัตภาพนี้ 
ความตรึกในใจ เกิดแต่อัตภาพนี้แล้ว
ดักจิตไว้ได้เหมือนพวกเด็กดักกา ฉะนั้น                     
อกุศลวิตกเป็นอันมาก เกิดแต่ความเยื่อใย คือ ตัณหา 
เกิดขึ้นในตนแล้วแผ่ซ่านไปในวัตถุกามทั้งหลาย 
เหมือนย่านไทรเกิดแต่ลำต้นไทร แล้วแผ่ซ่านไปในป่า ฉะนั้น 
ชนเหล่าใดย่อมรู้อัตภาพนั้นว่าเกิดแต่สิ่งใด 
ชนเหล่านั้นย่อมบรรเทาเหตุเกิดนั้นเสียได้ 
ชนเหล่านั้นย่อมข้ามห้วงกิเลสนี้ ซึ่งข้ามได้ยาก และไม่เคยข้าม 
เพื่อความไม่มีภพอีกต่อไป