ธรรมประจำวัน

สติหลงไปเพราะเห็นรูป 
บุคคลเมื่อใส่ใจถึงรูปเป็นนิมิตที่รัก 
ก็มีจิตกำหนัดเสวยอารมณ์นั้น 
ทั้งมีความติดใจอารมณ์นั้นตั้งอยู่ 
มีเวทนาอันมีรูปเป็นแดนเกิดเป็นอเนกทวีขึ้น 
และมีจิตอันอภิชฌาและวิหิงสาเข้าไปกระทบ 
เมื่อบุคคลสั่งสมทุกข์อยู่อย่างนี้ 
เรากล่าวว่าไกลนิพพาน 
บุคคลนั้นเห็นรูปแล้ว 
มีสติไม่กำหนัดในรูปนั้น 
มีจิตคลายกำหนัดเสวยอารมณ์นั้น 
ทั้งไม่มีความติดใจอารมณ์นั้นตั้งอยู่ 
บุคคลนั้นเมื่อเห็นรูปและเสวยเวทนาอยู่ 
ทุกข์สิ้นไปและไม่สั่งสมทุกข์ ฉันใด 
บุคคลนั้นเป็นผู้มีสติเที่ยวไป ฉันนั้น 
เมื่อไม่สั่งสมทุกข์อยู่อย่างนี้
เรากล่าวว่าใกล้นิพพาน

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่มาลุกยบุตร

สังคัยหสูตรที่ ๒