ธรรมประจำวัน

สติหลงไปเพราะถูกต้องโผฏฐัพพะ 
บุคคลเมื่อใส่ใจถึงโผฏฐัพพะเป็นนิมิตที่รัก 
ก็มีจิตกำหนัดเสวยอารมณ์นั้น 
ทั้งมีความติดใจอารมณ์นั้นตั้งอยู่ 
มีเวทนาอันมีโผฏฐัพพะเป็นแดนเกิดเป็นอเนกทวีขึ้น 
และมีจิตอันอภิชฌาและวิหิงสาเข้าไปกระทบ 
เมื่อบุคคลสั่งสมทุกข์อยู่อย่างนี้ 
เรากล่าวว่าไกลนิพพาน 
บุคคลนั้นรู้โผฏฐัพพะแล้ว 
มีสติไม่กำหนัดในโผฏฐัพพะ  
มีจิตคลายกำหนัดเสวยอารมณ์นั้น 
ทั้งไม่มีความติดใจอารมณ์นั้นตั้งอยู่ 
บุคคลนั้นเมื่อรู้โผฏฐัพพะและเสวยเวทนาอยู่ 
ทุกข์สิ้นไปและไม่สั่งสมทุกข์ ฉันใด 
บุคคลนั้นเป็นผู้มีสติเที่ยวไป ฉันนั้น 
เมื่อไม่สั่งสมทุกข์อยู่อย่างนี้
เรากล่าวว่าใกล้นิพพาน


พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่มาลุกยบุตร