ธรรมประจำวัน

บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมไปเพื่อฟังเสียงกลองบ้าง
เสียงพิณบ้าง เสียงเพลงขับบ้าง หรือเสียงสูงๆ ต่ำๆ
ย่อมไปเพื่อฟังธรรมของสมณะ
หรือพราหมณ์ผู้เห็นผิด ผู้ปฏิบัติผิด
การฟังนั้นมีอยู่ เราไม่กล่าวว่า ไม่มี 
ก็แต่ว่าการฟังนี้นั้น เป็นกิจเลว
เป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน 
ไม่ประเสริฐ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ 
ไม่เป็นไปเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด 
เพื่อความดับ เพื่อสงบระงับ
เพื่อรู้ยิ่ง เพื่อตรัสรู้ เพื่อนิพพาน 
ส่วนผู้ใดมีศรัทธาตั้งมั่น มีความรักตั้งมั่น
มีศรัทธาไม่หวั่นไหว 
มีความเลื่อมใสยิ่ง
ย่อมไปเพื่อฟังธรรมของพระตถาคต
หรือสาวกพระตถาคต 
การฟังนี้ยอดเยี่ยมกว่าการฟังทั้งหลาย 
ย่อมเป็นไปเพื่อความบริสุทธิ์แห่งสัตว์ทั้งหลาย 
เพื่อก้าวล่วงความโศกและความร่ำไร 
เพื่อความดับสูญแห่งทุกข์และโทมนัส 
เพื่อบรรลุญายธรรม 
เพื่อทำให้แจ้งซึ่งนิพพาน 
ข้อที่บุคคลผู้มีศรัทธาตั้งมั่น มีความรักตั้งมั่น 
มีศรัทธาไม่หวั่นไหว มีความเลื่อมใสยิ่ง
ไปเพื่อฟังธรรมของพระตถาคต
หรือสาวกของพระตถาคตนี้ 
เราเรียกว่า สวนานุตตริยะ (การฟังอันยอดเยี่ยม)


อนุตตริยสูตร