ปาปณิกสูตรที่ ๒ - ผู้จะถึงความไพบูลย์ในกุศลธรรม
ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๓ ประการ คือ
เป็นผู้มีจักษุ ๑ มีธุระดี ๑ ถึงพร้อมด้วยภิกษุพอจะเป็นที่พึ่งได้ ๑
ย่อมถึงความเป็นผู้มากมูนไพบูลย์ในกุศลธรรมไม่นานเลย
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีจักษุอย่างไร
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมรู้ชัดตามความเป็นจริงว่า
นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีจักษุอย่างนี้แล
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีธุระดีอย่างไร
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ปรารภความเพียร
เพื่อละอกุศลธรรม เพื่อความถึงพร้อมแห่งกุศลธรรม
เป็นผู้มีกำลัง มีความบากบั่นมั่น
ไม่ทอดทิ้งธุระในกุศลธรรม
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีธุระดีอย่างนี้แล
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยภิกษุพอจะเป็นที่พึ่งได้อย่างไร
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เธอเข้าไปหาภิกษุผู้เป็นพหูสูต
เรียนจบคัมภีร์ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกาตามเวลา
แล้วไต่ถาม สอบสวนว่า
ท่านผู้เจริญ พระพุทธพจน์นี้อย่างไร
ความแห่งพระพุทธพจน์นี้อย่างไร
ท่านเหล่านั้น ย่อมเปิดเผยธรรมที่ยังไม่เปิดเผย
ย่อมทำธรรมที่ยังมิได้ทำให้ตื้นแล้วให้ตื้น
และย่อมบรรเทาความสงสัย
ในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัยมิใช่น้อยแก่ภิกษุนั้น
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยภิกษุพอจะเป็นที่พึ่งได้อย่างนี้แล
ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๓ ประการนี้แล
ย่อมถึงความเป็นผู้มากมูนไพบูลย์ในกุศลธรรมทั้งหลายไม่นานเลย