Main navigation

ปาปณิกสูตรที่ ๒ - ผู้จะถึงความไพบูลย์ในกุศลธรรม

ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๓ ประการ คือ 
เป็นผู้มีจักษุ ๑ มีธุระดี ๑ ถึงพร้อมด้วยภิกษุพอจะเป็นที่พึ่งได้ ๑ 
ย่อมถึงความเป็นผู้มากมูนไพบูลย์ในกุศลธรรมไม่นานเลย 
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีจักษุอย่างไร 
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมรู้ชัดตามความเป็นจริงว่า 
นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีจักษุอย่างนี้แล 
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีธุระดีอย่างไร 
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ปรารภความเพียร 
เพื่อละอกุศลธรรม เพื่อความถึงพร้อมแห่งกุศลธรรม 
เป็นผู้มีกำลัง มีความบากบั่นมั่น 
ไม่ทอดทิ้งธุระในกุศลธรรม 
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้มีธุระดีอย่างนี้แล 
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยภิกษุพอจะเป็นที่พึ่งได้อย่างไร 
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เธอเข้าไปหาภิกษุผู้เป็นพหูสูต 
เรียนจบคัมภีร์ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกาตามเวลา 
แล้วไต่ถาม สอบสวนว่า 
ท่านผู้เจริญ พระพุทธพจน์นี้อย่างไร 
ความแห่งพระพุทธพจน์นี้อย่างไร 
ท่านเหล่านั้น ย่อมเปิดเผยธรรมที่ยังไม่เปิดเผย 
ย่อมทำธรรมที่ยังมิได้ทำให้ตื้นแล้วให้ตื้น 
และย่อมบรรเทาความสงสัย 
ในธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัยมิใช่น้อยแก่ภิกษุนั้น 
ภิกษุชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยภิกษุพอจะเป็นที่พึ่งได้อย่างนี้แล 
ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๓ ประการนี้แล 
ย่อมถึงความเป็นผู้มากมูนไพบูลย์ในกุศลธรรมทั้งหลายไม่นานเลย

 

พระสูตร:
ปาปณิกสูตรที่ ๒ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๐/๔๕๙/๑๑๑-๑๑๒