โสมนัสสสูตร - ภิกษุผู้พึงสิ้นทุกข์
ภิกษุผู้เป็นบัณฑิต มีความเพียร
มีปัญญาเครื่องรักษาตน
พิจารณาโดยชอบแล้วด้วยปัญญา
พึงสังเวชในฐานะเป็นที่ตั้งแห่งความสังเวชทีเดียว
ภิกษุผู้มีปรกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร
มีความประพฤติสงบ ไม่ฟุ้งซ่าน
หมั่นประกอบอุบายเป็นเครื่องสงบใจ
พึงถึงความสิ้นไปแห่งทุกข์ได้
โสมนัสสสูตร
พระสูตร:
โสมนัสสสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๕/๒๑๕/๑๘๕