ธรรมประจำวัน

เมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างไร เห็นอยู่อย่างไรหนอแล 
มนัสจึงจะปราศจากอหังการ มมังการ และมานานุสัย 
ในกายที่มีใจครองนี้ และในสรรพนิมิตภายนอก 
ก้าวล่วงมานะด้วยดี สงบระงับ พ้นวิเศษแล้ว 
รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ 
อย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต อนาคต และปัจจุบัน 
เป็นภายในก็ดี ภายนอกก็ดี 
หยาบก็ดี ละเอียดก็ดี เลวก็ดี ประณีตก็ดี มีอยู่ 
ในที่ไกลก็ดี ในที่ใกล้ก็ดี 
อริยสาวกเห็นสิ่งทั้งหมดนั้น ด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงอย่างนี้ว่า 
นั่นไม่ใช่ของเรา นั่นไม่เป็นเรา นั่นไม่ใช่ตัวตนของเรา อย่างนี้แล้ว 
จึงหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น 
เมื่อบุคคลรู้อยู่อย่างนี้ เห็นอยู่อย่างนี้แล 
มนัสจึงปราศจากอหังการ มมังการ และมานานุสัย 
ในกายที่มีใจครองนี้ และในสรรพนิมิตภายนอก 
ก้าวล่วงมานะด้วยดี สงบระงับ พ้นวิเศษแล้ว

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่พระกัปปะ
กัปปสูตรที่ ๒