ธรรมประจำวัน

ก็ท่านอาศัยการเห็น การถามอยู่บ่อยๆ
ได้ถึงความหลงใหลไปในทิฐิที่ท่านยึดมั่นแล้ว
และท่านก็ไม่ได้เห็นสัญญาแห่งความสงบ ณ ภายใน
ที่เรากล่าวแล้วนี้แม้แต่น้อย
เพราะเหตุนั้นท่านจึงตั้งอยู่โดยความเป็นผู้หลง
ผู้ใดย่อมสำคัญด้วยมานะหรือด้วยทิฐิว่า
เราเป็นผู้เสมอเขาวิเศษกว่าเขา หรือเลวกว่าเขา
ผู้นั้นพึงวิวาท เพราะมานะหรือทิฐินั้น
ผู้ใดไม่หวั่นไหวในการถือตัวว่า เสมอเขา
วิเศษกว่าเขาดังนี้เป็นต้น
ผู้นั้นย่อมไม่มีการวิวาท
บุคคลผู้มีมานะและทิฐิอันละได้แล้วนั้น
ชื่อว่าเป็นพราหมณ์


มาคันทิยสูตร