
อุรุเวลสูตรที่ ๒ - ธรรมทำให้เป็นภิกษุ
ธรรมอันกระทำให้เป็นเถระ ๔ ประการ คือ
ภิกษุในธรรมวินัยนี้
เป็นผู้มีศีล สำรวมระวังในพระปาติโมกข์
ถึงพร้อมด้วยอาจาระ และโคจร
มีปรกติเห็นภัยในโทษอันมีประมาณน้อย
สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ๑
เป็นพหูสูต ทรงไว้ซึ่งสุตะ สั่งสมซึ่งสุตะ
เป็นผู้ได้สดับมามาก ทรงจำไว้ คล่องปากขึ้นใจ
แทงตลอดด้วยดีด้วยทิฐิ ซึ่งธรรมอันงามในเบื้องต้น
งามในท่ามกลาง งามในที่สุด
ประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถ ทั้งพยัญชนะ
บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง ๑
เป็นผู้ได้ตามความปรารถนาได้โดย ไม่ยาก ไม่ลำบาก
ซึ่งฌาน ๔ อันมีในจิตยิ่ง เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน ๑
ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้
เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป
ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ ๑
พระสูตร:
อุรุเวลสูตรที่ ๒ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๑/๒๒/๒๒