ธรรมประจำวัน

เมื่อเสพความประพฤติทางวาจามีรูปอย่างไร
อกุศลธรรมจึงเจริญยิ่ง กุศลธรรมจึงเสื่อมไป
เป็นผู้มักพูดเท็จ คือ ...เขาไม่รู้ บอกว่ารู้บ้าง
รู้อยู่ บอกว่าไม่รู้บ้าง ไม่เห็น บอกว่าเห็นบ้าง
เห็นอยู่ บอกว่าไม่เห็นบ้าง พูดเท็จทั้งรู้ๆ
เพราะเหตุตนบ้าง เพราะเหตุคนอื่นบ้าง
เพราะเหตุเห็นแก่อามิสเล็กน้อยบ้าง
เป็นผู้พูดส่อเสียด ได้ยินจากฝ่ายนี้แล้วบอกฝ่ายโน้น เพื่อทำลายฝ่ายนี้
หรือได้ยินจากฝ่ายโน้นแล้ว บอกฝ่ายนี้ เพื่อทำลายฝ่ายโน้น
เมื่อเขาพร้อมเพรียงกัน ก็ยุให้แตกกันเสีย
หรือเมื่อเขาแตกกันแล้ว ก็ช่วยส่งเสริม
ชอบเป็นพรรคเป็นพวก ยินดีความเป็นพรรคเป็นพวก
ชื่นชมความเป็นพรรคเป็นพวก
เป็นผู้กล่าวคำทำให้เป็นพรรคเป็นพวก
เป็นผู้กล่าวคำหยาบ คือ กล่าววาจาที่มีโทษ หยาบคาย
เผ็ดร้อน ขัดใจผู้อื่น ใกล้เคียงความโกรธ ไม่ใช่เป็นไปเพื่อสมาธิ
เป็นผู้เจรจาเพ้อเจ้อ กล่าวไม่ถูกกาละ กล่าวไม่จริง
กล่าวไม่เป็นประโยชน์ กล่าวไม่เป็นธรรม กล่าวไม่เป็นวินัย
เป็นผู้กล่าววาจาไม่มีหลักฐาน ไม่มีที่อ้าง ไม่มีขอบเขต
ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ โดยกาลไม่ควร
เมื่อเสพความประพฤติทางวาจามีรูปอย่างนี้
อกุศลธรรมจึงเจริญยิ่ง กุศลธรรมจึงเสื่อมไป