ธรรมประจำวัน

ข้าพระองค์ถูกความง่วงเหงาหาวนอนครอบงำ
ได้ออกไปจากวิหาร ขึ้นสู่ที่จงกรม
ล้มลงที่แผ่นดิน ณ ที่ใกล้บันไดจงกรมนั้นนั่นเอง
ข้าพระองค์ลูบเนื้อลูบตัวแล้วขึ้นสู่ที่จงกรมอีก
เป็นผู้มีจิตตั้งมั่นแล้วในภายในเดินจงกรมอยู่
แต่นั้น การกระทำไว้ในใจโดยอุบายอันแยบคาย
ได้บังเกิดขึ้นแก่ข้าพระองค์
อาทีนวโทษปรากฏแก่ข้าพระองค์
ความเบื่อหน่ายก็ตั้งลงมั่น
ลำดับนั้น จิตของข้าพระองค์ก็หลุดพ้นจากสรรพกิเลส
ขอพระองค์ทรงทอดพระเนตร
ดูความที่แห่งธรรมเป็นธรรมอันดีเลิศ
ข้าพระองค์ได้บรรลุวิชชา ๓ แล้ว 
ได้ทำกิจพระพุทธศาสนาเสร็จแล้ว