มหากัจจายนเถรคาถา
ภิกษุไม่ควรทำการงานให้มาก ควรหลีกเร้นหมู่ชน
ไม่ควรขวนขวายเพื่อยังปัจจัยให้เกิด
เพราะภิกษุใดเป็นผู้ติดรสอาหาร
ภิกษุนั้นชื่อว่าเป็นผู้ขวนขวายเพื่อยังปัจจัยให้เกิด
และชื่อว่าละทิ้งประโยชน์อันจะนำความสุขมาให้
พระอริยะทั้งหลาย มีพระพุทธเจ้าเป็นต้น
กล่าวการไหว้การบูชาในสกุลทั้งหลายว่า
เป็นเปือกตม เป็นลูกศร อันละเอียดถอนได้ยาก
เพราะสักการะอันบุรุษชั่วละได้ยาก
พระสูตร:
มหากัจจายนเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๖๖/๒๙๒
อ่าน-ฟังพระสูตรเต็ม