มหากัจจายนเถรคาถา
บุคคลผู้มีปัญญาถึงจะสิ้นทรัพย์ก็ยังเป็นอยู่ได้
ส่วนบุคคลถึงจะมีทรัพย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้ เพราะไม่ได้ปัญญา
ผู้มีปัญญาถึงมีตาดี ก็ทำเหมือนคนตาบอด
ถึงมีหูดีก็ทำเป็นดังคนหูหนวก
ถึงมีปัญญาก็ทำดังคนใบ้
ถึงมีกำลังก็ทำเป็นดังคนทุรพล
แต่เมื่อประโยชน์เกิดขึ้น ถึงจะนอนอยู่ในเวลาใกล้ตาย
ก็ยังทำประโยชน์นั้นได้
พระสูตร:
มหากัจจายนเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๖๖/๒๙๒
อ่าน-ฟังพระสูตรเต็ม