ธรรมประจำวัน

เมื่อใดภิกษุมีความสุข
ยังมลทินกิเลสอันตรึงจิตและความโศกให้พินาศ
ไม่มีกลอนประตู คือ อวิชชา ไม่มีป่า คือ ตัณหา
ปราศจากลูกศร คือ กิเลส
เป็นผู้ทำอาสวะทั้งปวงให้สิ้นไป เพ่งพิจารณาธรรมอยู่
เมื่อนั้น ย่อมไม่ได้ประสบความยินดีอย่างอื่น
ยิ่งไปกว่าการเพ่งพิจารณาธรรมนั้น