Main navigation

ปาราสริยเถรเถรคาถา

ถ้าผู้ใดไม่ห้ามจักขุนทรีย์อันไปอยู่ในรูปทั้งหลาย ไม่เห็นโทษ
ผู้นั้นย่อมไม่พ้นจากทุกข์ได้เลย
อนึ่ง ผู้ใดไม่ห้ามโสตินทรีย์อันเป็นไปอยู่ในเสียงทั้งหลาย ไม่เห็นโทษ
ผู้นั้นย่อมไม่พ้นจากทุกข์ได้เลย
ถ้าผู้ใดไม่เห็นอุบายเครื่องสลัดออก ซ่องเสพในกลิ่น
ผู้นั้นเป็นผู้หมกมุ่นอยู่ในกลิ่น ย่อมไม่พ้นไปจากทุกข์
ผู้ใดมัวแต่คำนึงถึงรสเปรี้ยว รสหวาน และรสขม
เป็นผู้กำหนัดยินดีด้วยตัณหาในรส
ไม่รู้สึกถึงความคิดในใจอันเกิดขึ้นในขณะบรรพชาว่า
จักทำที่สุดทุกข์ ผู้นั้นย่อมไม่พ้น ไปจากทุกข์
ผู้ใดมัวนึกถึงโผฏฐัพพะอันสวยงาม ไม่ปฏิกูล ยินดีแล้ว
ผู้นั้นย่อมได้ประสบทุกข์มีประการต่าง ๆ อันมีราคะเป็นเหตุ
ก็ผู้ใดไม่อาจจะรักษาใจจากธรรมเหล่านี้
ทุกข์อันเกิดจากกระแสอารมณ์ทั้ง ๕ นั้น
ย่อมติดตามผู้นั้นไป เพราะการไม่รักษาใจนั้น
 

พระสูตร:
ปาราสริยเถรเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๘๖/๓๒๑-๓๒๒