Main navigation

ปาราสริยเถรเถรคาถา

ความคิดได้มีแล้วแก่ภิกษุผู้ชื่อว่า ปาราสริยะ
ผู้เป็นสมณะนั่งอยู่แล้วแต่ผู้เดียว มีจิตสงบสงัด เพ่งฌาน
บุรุษพึงทำอะไรโดยลำดับ พึงประพฤติวัตรอย่างไร
ประพฤติมารยาทอย่างไร จึงชื่อว่าเป็นผู้ทำกิจของตน
และชื่อว่าไม่เบียดเบียนใครๆ
อินทรีย์ทั้งหลายย่อมมีเพื่อประโยชน์
และไม่ใช่ประโยชน์แก่มนุษย์ทั้งหลาย
อินทรีย์ที่ไม่รักษา ย่อมไม่เป็นไปเพื่อประโยชน์
อินทรีย์ที่รักษา ย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์
บุรุษผู้รักษาและคุ้มครองอินทรีย์นั่นแล
จึงชื่อว่าเป็นผู้กระทำกิจของตน
และชื่อว่าไม่เบียดเบียนใครๆ
 

พระสูตร:
ปาราสริยเถรเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๘๖/๓๒๑-๓๒๒