ธรรมประจำวัน

ธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกถึงกัน
เป็นเหตุก่อความรัก ก่อความเคารพ
เป็นไปเพื่อสงเคราะห์กัน เพื่อไม่วิวาทกัน
เพื่อความพร้อมเพรียงกัน
เพื่อเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนี้มี ๖ อย่าง คือ
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ มีกายกรรม ๑  
วจีกรรม ๑ มโนกรรม ๑ ประกอบด้วยเมตตา
ปรากฏในเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์
ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ
ภิกษุมีลาภใด ๆ เกิดโดยธรรม ได้แล้วโดยธรรม
ที่สุดแม้เพียงอาหารติดบาตร
เป็นผู้ไม่แบ่งกันเอาลาภเห็นปานนั้นไว้บริโภคแต่เฉพาะผู้เดียว
ย่อมเป็นผู้บริโภคเฉลี่ยทั่วไปกับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์ผู้มีศีล ๑
ภิกษุถึงความเป็นผู้เสมอกันโดยศีล
ในศีลทั้งหลายที่ไม่ขาด ไม่ทะลุ ไม่ด่าง ไม่พร้อย เป็นไท
อันวิญญู ชนสรรเสริญ อันตัณหาและทิฐิไม่แตะต้อง
เป็นไปพร้อมเพื่อสมาธิเห็นปานนั้น
กับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์อยู่ ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ
ภิกษุถึงความเป็นผู้เสมอกันโดยทิฐิ
ในทิฐิที่เป็นของพระอริยะอันนำออก
ชักนำผู้กระทำตามเพื่อความสิ้นทุกข์โดยชอบเห็นปานนั้น
กับเพื่อนร่วมประพฤติพรหมจรรย์อยู่ ทั้งในที่แจ้ง ทั้งในที่ลับ 
เพราะฉะนั้นแล
พวกเธอพึงสมาทานสาราณียธรรมทั้ง ๖ อย่างนี้
ประพฤติเถิด ข้อนั้นจักเป็นไปเพื่อประโยชน์
เพื่อความสุขแก่พวกเธอ ตลอดกาลนาน

 

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่พระอานนท์