ธรรมประจำวัน

ถ้าภิกษุพึงหวังว่า
เราพึงเป็นผู้อดทนต่อหนาว ร้อน
หิว ระหาย เหลือบ ยุง ลม แดด
และสัมผัสแห่งสัตว์เลื้อยคลาน
ถ้อยคำอันหยาบช้า
พึงเป็นผู้อดกลั้นต่อทุกขเวทนา
อันมีในสรีระที่เกิดขึ้นแล้ว
กล้าแข็ง เผ็ดร้อน อันไม่ชื่นใจ
ไม่พอใจ อันนำชีวิตไปไซร้
ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้กระทำให้เป็นผู้บริบูรณ์ในศีลทั้งหลาย 
สมบูรณ์ด้วยปาติโมกข์อยู่เถิด
จงเป็นผู้สำรวมด้วยความสำรวมในปาติโมกข์
ถึงพร้อมด้วยอาจาระและโคจรอยู่เถิด
จงเป็นผู้เห็นภัยในโทษทั้งหลายอันมีประมาณน้อย
สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลายเถิด
เพิ่มพูนการอยู่เรือนว่างเปล่าเถิด