ธรรมประจำวัน

เพราะภิกษุเป็นผู้รู้จักประมาณในโภชนะ
ภิกษุพิจารณาโดยอุบายอันแยบคาย
แล้วจึงบริโภคอาหาร ไม่ใช่บริโภคเพื่อเล่น
เพื่อมัวเมา เพื่อประดับ เพื่อตบแต่ง
บริโภคเพียงเพื่อให้กายนี้ดำรงอยู่ เพื่อเยียวยาอัตตภาพ
เพื่อขจัดความลำบาก เพื่ออนุเคราะห์แก่พรหมจรรย์
ด้วยมนสิการว่า
เราจักขจัดเวทนาเก่าเสีย จักไม่ให้เวทนาใหม่เกิดขึ้น
ความคล่องแคล่ว ความหาโทษมิได้
และความอยู่ผาสุกจักมีแก่เราได้ ด้วยประการฉะนี้