ธรรมประจำวัน

ก็ข้อที่เรากล่าวว่า
ธรรมนี้ของบุคคลผู้มีความปรารถนาน้อย
มิใช่ธรรมของบุคคลผู้มีความปรารถนามาก
เราอาศัยอะไรกล่าวแล้ว
ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้มีความปรารถนาน้อยย่อมไม่ปรารถนาว่า
ขอชนทั้งหลายพึงรู้เราว่า มีความปรารถนาน้อย
เป็นผู้สันโดษย่อมไม่ปรารถนาว่า
ขอชนทั้งหลายพึงรู้เราว่า เป็นผู้สันโดษ
...เป็นผู้ปรารภความเพียร ย่อมไม่ปรารถนาว่า
ขอชนทั้งหลายพึงรู้เราว่า ปรารภความเพียร
เป็นผู้มีสติตั้งมั่น ย่อมไม่ปรารถนาว่า
ขอชนทั้งหลายพึงรู้เราว่า มีสติตั้งมั่น
เป็นผู้มีจิตมั่นคง ย่อมไม่ปรารถนาว่า
ขอชนทั้งหลายพึงรู้เราว่า เป็นผู้มีจิตมั่นคง
เป็นผู้มีปัญญา ย่อมไม่ปรารถนาว่า
ขอชนทั้งหลายพึงรู้เราว่า มีปัญญา