
พระปุสสเถระ
ผู้ใดมีศีลวิบัติ มีปัญญาทราม
ไม่สำรวมอินทรีย์ กระทำตามความใคร่อย่างเดียว
มีจิตฟุ้งซ่าน ไม่ขวนขวายในทางที่ควร
ผู้นั้นไม่สมควรจะนุ่งห่มผ้ากาสาวะ
ส่วนผู้ใดสมบูรณ์ด้วยศีล ปราศจากราคะ
มีใจตั้งมั่น มีความดำริในใจผ่องใส
ผู้นั้นสมควรนุ่งห่มผ้ากาสาวะ โดยแท้
ผู้ใดไม่มีศีล ผู้นั้นเป็นคนพาล มีจิตใจฟุ้งซ่าน
มีมานะฟูขึ้นเหมือนไม้อ้อ
ย่อมสมควรจะนุ่งห่มแต่ผ้าขาวเท่านั้น
จักควรนุ่งผ้าห่มผ้ากาสาวะ อย่างไร
ไม่สำรวมอินทรีย์ กระทำตามความใคร่อย่างเดียว
มีจิตฟุ้งซ่าน ไม่ขวนขวายในทางที่ควร
ผู้นั้นไม่สมควรจะนุ่งห่มผ้ากาสาวะ
ส่วนผู้ใดสมบูรณ์ด้วยศีล ปราศจากราคะ
มีใจตั้งมั่น มีความดำริในใจผ่องใส
ผู้นั้นสมควรนุ่งห่มผ้ากาสาวะ โดยแท้
ผู้ใดไม่มีศีล ผู้นั้นเป็นคนพาล มีจิตใจฟุ้งซ่าน
มีมานะฟูขึ้นเหมือนไม้อ้อ
ย่อมสมควรจะนุ่งห่มแต่ผ้าขาวเท่านั้น
จักควรนุ่งผ้าห่มผ้ากาสาวะ อย่างไร
พระสูตร:
ปุสสเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๙๕/๓๔๔-๓๔๖