ธรรมประจำวัน

สมาธิของภิกษุผู้มีปกติชอบอยู่ด้วยความไม่ประมาท
ไม่หวั่นไหวด้วยเหตุ ๒ ประการ คือ
ด้วยมีผู้สักการะ ๑ ด้วยไม่มีผู้สักการะ ๑
นักปราชญ์เรียกบุคคลผู้เพ่งธรรมอยู่เป็นปกติ
พากเพียร เป็นเนืองนิตย์ พิจารณาเห็นด้วยปัญญาสุขุม 
สิ้นความยึดถือและความยินดีว่า เป็นสัตบุรุษ