พระสารีปุตตเถระ
ภิกษุผู้สงบระงับ
งดเว้นจากโทษเครื่องเศร้าหมองใจได้อย่างเด็ดขาด
มีปกติพูดด้วยปัญญา ไม่ฟุ้งซ่าน
ได้ลอยบาปธรรมเสียได้
เหมือนลมพัดใบไม้ร่วงหล่นไป ฉะนั้น
ภิกษุผู้สงบระงับ ละเว้นกองกิเลสและกองทุกข์
ที่เป็นเหตุทำให้เกิดความคับแค้น
มีใจผ่องใส ไม่ขุ่นมัว มีศีลงาม
เป็นนักปราชญ์ พึงทำที่สุดทุกข์ได้
งดเว้นจากโทษเครื่องเศร้าหมองใจได้อย่างเด็ดขาด
มีปกติพูดด้วยปัญญา ไม่ฟุ้งซ่าน
ได้ลอยบาปธรรมเสียได้
เหมือนลมพัดใบไม้ร่วงหล่นไป ฉะนั้น
ภิกษุผู้สงบระงับ ละเว้นกองกิเลสและกองทุกข์
ที่เป็นเหตุทำให้เกิดความคับแค้น
มีใจผ่องใส ไม่ขุ่นมัว มีศีลงาม
เป็นนักปราชญ์ พึงทำที่สุดทุกข์ได้
พระสูตร:
สารีปุตตเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๙๖/๓๔๖-๓๔๙