
พระสารีปุตตเถระ
ภิกษุเมื่อบริโภคอาหารจะเป็นของสดหรือของแห้งก็ตาม
ไม่ควรติดใจจนเกินไป ควรเป็นผู้มีท้องพร่อง
มีอาหารพอประมาณ มีสติอยู่
การบริโภคอาหารยังอีก ๔-๕ คำจะอิ่ม ควรงดเสีย
แล้วดื่มน้ำ เป็นการสมควรเพื่ออยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว
อนึ่ งการนุ่งห่มจีวรอันเป็นกัปปิยะ นับว่าเป็นประโยชน์
จัดว่าพอ เป็นการอยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว
การนั่งขัดสมาธินับว่าพอ เป็นการอยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว
ภิกษุรูปใดพิจารณาเห็นสุขโดยความเป็นทุกข์
พิจารณาเห็นทุกข์โดยความเป็นลูกศรปักอยู่ที่ร่าง
ความถือมั่นว่าเป็นตัวเป็นตนในอทุกขมสุขเวทนา ไม่ได้มีแก่ภิกษุนั้น
จะพึงติดอยู่ในโลกอย่างใด ด้วยกิเลสอะไร
ไม่ควรติดใจจนเกินไป ควรเป็นผู้มีท้องพร่อง
มีอาหารพอประมาณ มีสติอยู่
การบริโภคอาหารยังอีก ๔-๕ คำจะอิ่ม ควรงดเสีย
แล้วดื่มน้ำ เป็นการสมควรเพื่ออยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว
อนึ่ งการนุ่งห่มจีวรอันเป็นกัปปิยะ นับว่าเป็นประโยชน์
จัดว่าพอ เป็นการอยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว
การนั่งขัดสมาธินับว่าพอ เป็นการอยู่สบายของภิกษุผู้มีใจเด็ดเดี่ยว
ภิกษุรูปใดพิจารณาเห็นสุขโดยความเป็นทุกข์
พิจารณาเห็นทุกข์โดยความเป็นลูกศรปักอยู่ที่ร่าง
ความถือมั่นว่าเป็นตัวเป็นตนในอทุกขมสุขเวทนา ไม่ได้มีแก่ภิกษุนั้น
จะพึงติดอยู่ในโลกอย่างใด ด้วยกิเลสอะไร
พระสูตร:
สารีปุตตเถรคาถา พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๖/๓๙๖/๓๔๖-๓๔๙