ธรรมประจำวัน

มีรูปที่รู้ได้ด้วยจักษุ
อันน่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เป็นที่รัก
ประกอบด้วยกาม เป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัดอยู่แล
ถ้าภิกษุเพลิดเพลิน พูดถึง ดำรงอยู่ด้วยความติดใจรูปนั้น
นันทิย่อมเกิดขึ้นแก่เธอผู้เพลิดเพลิน พูดถึง
ดำรงอยู่ด้วยความติดใจรูปนั้นได้
เพราะนันทิเกิด เราจึงกล่าวว่า ทุกข์เกิด
...ถ้าภิกษุไม่เพลิดเพลิน ไม่พูดถึง
ไม่ดำรงอยู่ด้วยความติดใจรูปนั้น
นันทิของเธอผู้ไม่เพลิดเพลิน ไม่พูดถึง
ไม่ดำรงอยู่ด้วยความติดใจรูปนั้น ย่อมดับไป
เพราะนันทิดับ เราจึงกล่าวว่า ทุกข์ดับ

พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่พระปุณณะ