ผู้มีความริษยาและตระหนี่
มาตุคามบางคนในโลกนี้ ไม่เป็นผู้มักโกรธ
ไม่มากไปด้วยความคับแค้นใจ
ถูกว่าแม้มากก็ไม่ขัดเคือง ไม่ฉุนเฉียว
ไม่กระฟัดกระเฟียด ไม่กระด้างกระเดื่อง
ไม่แสดงความโกรธความขัดเคือง
และความไม่พอใจให้ปรากฏ
แต่เป็นผู้ไม่ให้ทาน คือ ข้าว น้ำ ผ้า ยวดยาน
ระเบียบ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่อยู่อาศัย
และประทีปโคมไฟแก่สมณะ หรือพราหมณ์
และเป็นผู้มีใจริษยาในลาภ สักการะ ความเคารพ
ความนับถือ การไหว้ และการบูชาของผู้อื่น
เกียดกัน ตัดรอน ผูกความริษยา
ถ้ามาตุคามนั้นจุติจากอัตภาพนั้นแล้ว
มาสู่ความเป็นอย่างนี้ กลับมาเกิดในชาติใด ๆ
ย่อมเป็นผู้มีรูปงาม น่าดู น่าชม
ประกอบด้วยความเป็นผู้มีผิวพรรณงามยิ่งนัก
แต่เป็นคนเข็ญใจ ยากจน ขัดสน และต่ำศักดิ์
พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมแก่พระนางมัลลิกา
พระสูตร:
พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๒๑/๑๙๗/๑๙๓-๑๙๔