ธรรมประจำวัน

ภิกษุรู้แจ้งธรรมารมณ์ด้วยใจแล้ว
ย่อมไม่กำหนัดในธรรมารมณ์ที่น่ารัก
ย่อมไม่ขัดเคืองในธรรมารมณ์ที่น่าชัง
เป็นผู้มีสติในกายตั้งมั่น
และมีจิตหาประมาณมิได้อยู่
ย่อมทราบชัดเจโตวิมุตติ ปัญญาวิมุติ อันเป็นที่ดับหมด
แห่งอกุศลธรรมอันลามกตามความเป็นจริง
เธอละความยินดียินร้ายอย่างนี้แล้ว
เสวยเวทนาอย่างใดอย่างหนึ่ง
เป็นสุขก็ดี เป็นทุกข์ก็ดี มิใช่ทุกข์มิใช่สุขก็ดี
ก็ไม่เพลิดเพลิน ไม่บ่นถึง ไม่ติดใจเวทนานั้น
เมื่อภิกษุนั้นไม่เพลิดเพลิน ไม่บ่นถึง ไม่ติดใจ เวทนานั้นอยู่
ความเพลิดเพลินในเวทนาทั้งหลายก็ดับไป
เพราะความเพลิดเพลินดับ อุปาทานก็ดับ
ภพก็ดับ เพราะภพดับ ชาติก็ดับ
เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ
โทมนัส และอุปายาสของภิกษุนั้นก็ดับ
ความดับแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนั้น ย่อมมีได้อย่างนี้