ธรรมประจำวัน

ก็ข้อที่เรากล่าวดังนี้ว่า
พึงเป็นผู้ไม่รีบด่วนพูด อย่าพูดรีบด่วน
นั่น เราอาศัยอะไรกล่าวแล้ว
ในประการแรกนั้น เมื่อรีบด่วนพูด
กายก็ลำบาก จิตก็แกว่ง เสียงก็พร่า คอก็เครือ
แม้คำพูดของผู้ที่รีบด่วนพูด
ก็ไม่สละสลวย ไม่พึงรู้ชัดได้
ในประการหลังนั้น เมื่อไม่รีบด่วนพูด
กายไม่ลำบาก จิตก็ไม่แกว่ง เสียงก็ไม่พร่า คอก็ไม่เครือ
แม้คำพูดของผู้ที่ไม่รีบด่วนพูด ก็สละสลวย พึงรู้ชัดได้