อนุธัมมสูตรที่ ๔ - ธรรมอันเหมาะสมของผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม (อนัตตา)
ภิกษุผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
ย่อมมีธรรมอันเหมาะสม คือ
พึงเป็นผู้พิจารณาเห็นอนัตตาในรูป
ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณอยู่
เมื่อเธอพิจารณาเห็นอนัตตาในรูป ในเวทนา
ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณอยู่
ย่อมกำหนดรู้รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เมื่อเธอกำหนดรู้รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ย่อมหลุดพ้นจากรูป ย่อมหลุดพ้นจากเวทนา
ย่อมหลุดพ้นจากสัญญา ย่อมหลุดพ้นจากสังขาร
ย่อมหลุดพ้นจากวิญญาณ
ย่อมหลุดพ้นจากชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ
ทุกข์ โทมนัส อุปายาส เรากล่าวว่า ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์
พระสูตร:
อนุธัมมสูตรที่ ๔ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง ๑๗/๘๖/๔๑