ธรรมประจำวัน

ภิกษุผู้ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม
ย่อมมีธรรมอันเหมาะสม คือ
พึงเป็นผู้มากไปด้วยความหน่ายในรูป 
เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณอยู่
ภิกษุนั้น เมื่อเป็นผู้มากไปด้วยความหน่ายในรูป
ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณอยู่
ย่อมกำหนดรู้รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
เมื่อกำหนดรู้รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ
ย่อมหลุดพ้นจากรูป ย่อมหลุดพ้นจากเวทนา
ย่อมหลุดพ้นจากสัญญา ย่อมหลุดพ้นจากสังขาร
ย่อมหลุดพ้นจากวิญญาณ
ย่อมหลุดพ้นจากชาติ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ
ทุกข์ โทมนัส อุปายาส เรากล่าวว่า ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์