ธรรมประจำวัน

ความพอใจย่อมเกิดเพราะปรารภธรรม
อันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะ
ก็ความพอใจย่อมเกิดเพราะปรารภ
ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะอย่างไร
บุคคลปรารภธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะ
ตรึกตรองตามด้วยใจ
เมื่อเขาปรารภธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะ
ตรึกตรองตามอยู่ด้วยใจ ย่อมเกิดความพอใจ
ผู้ที่เกิดความพอใจแล้ว ย่อมประกอบด้วยธรรมเหล่านั้น
เรากล่าวความกำหนัดแห่งใจนั้นว่าเป็นสังโยชน์
ความพอใจย่อมไม่เกิดเพราะปรารภธรรม
อันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะ 
ก็ความพอใจย่อมไม่เกิดเพราะปรารภธรรม
อันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะอย่างไร
บุคคลรู้ชัดซึ่งวิบากต่อไปของธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะ
ครั้นแล้ว ละเว้นวิบากนั้นเสีย ครั้นแล้วฟอกด้วยใจ
เห็นตลอดด้วยปัญญา
ความพอใจย่อมไม่เกิดเพราะปรารภธรรม
อันเป็นที่ตั้งแห่งฉันทราคะในอดีตอย่างนี้แล