ธรรมประจำวัน

บุคคลใด มีศีล มีปัญญา
มีตนอบรมแล้ว
มีจิตตั้งมั่น ยินดีในฌาน มีสติ
เขาปราศจากความโศกทั้งหมด
ละได้ขาด มีอาสวะสิ้นแล้ว
ทรงไว้ซึ่งร่างกายมีในที่สุด
บัณฑิตทั้งหลายเรียกบุคคลชนิดนั้นว่า เป็นผู้มีศีล
เรียกบุคคลชนิดนั้นว่า เป็นผู้มีปัญญา
บุคคลชนิดนั้นล่วงทุกข์อยู่ได้
เทวดาทั้งหลายบูชาบุคคลชนิดนั้น