นรกมีที่สิ้นสุด แต่นรกขุมสุดท้ายหาที่สุดไม่เจอ

นรกมีที่สิ้นสุดก็คือ ภูมิมาตรฐานของนรกแปดขุมจนกระทั่งไปถึงอเวจีนรก ถัดจากอเวจีนรกไปจะเป็นโลกันตนรก นั่นคือสุดที่โลกันตนรก ภพของโลกันตนรกนั่นแหละที่มันหาที่สุดไม่เจอ ที่หาที่สุดไม่เจอเพราะมันอยู่ที่ขอบจักรวาล ขอบจักรวาลก็คือในอวกาศอันเวิ้งว้าง มันหาขอบไม่เจอเลย เพราะมันเวิ้งว้างมาก

นรกชั้นนั้นจะเป็นที่อยู่ของพวกมิจฉาทิฏฐิเต็มขั้นแน่นเหนียวไม่ยอมเปลี่ยน แถมยังเอามิจฉาทิฏฐิของตนไประรานผู้ที่เป็นสัมมาทิฏฐิ ชอบทะเลาะกันเพราะเหตุแห่งความคิดต่างกัน ทำลายล้างผู้ที่มีความคิดเห็นไม่เหมือนตน พวกนี้ก็จะไปอยู่กันที่นั่น ขอบจักรวาลนอกกาแลกซี่ทั้งหลาย ตรงนั้นมันมืด หาเบื้องต้นเบื้องปลายไม่เจอ พอมากระทบกันเมื่อไหร่ก็จะกินกัน พอกินกันเสร็จแล้วก็ตกลงเคว้งคว้าง เสร็จแล้วก็จะ form ตัวขึ้นมาใหม่ แล้วก็แหวกว่ายไปในความมืด พอเจอกันอีกก็กินกันอีก เป็นอย่างนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่อยู่ของพวกมิจฉาทิฏฐิ หาขอบไม่เจอ อายุขัยก็นับไม่ถ้วน

ดังนั้น นรกจึงมีที่สุด แต่นรกชั้นที่ร้ายที่สุดนั้น หาที่สุดของมันไม่เจอ