แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระเจ้าปเสนทิโกศลได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า ไฉนพระพุทธองค์ซึ่งยังทรงเป็นหนุ่มโดยกำเนิดและยังทรงเป็นผู้ใหม่โดยบรรพชา จึงปฏิญาณว่าได้ตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ แม้สมณพราหมณ์บางพวก คณาจารย์ที่มีชื่อเสียง และเจ้าลัทธิที่ชนส่วนมาก ยกย่องว่าดี ก็ยังไม่ปฏิญาณตนเช่นนั้น

พระผู้มีพระภาคจึงตรัสว่า ของ ๔ ​อย่างที่ไม่ควรดูถูกดูหมิ่น เพราะมีโทษ ได้แก่

๑.  กษัตริย์ ไม่ควรดูถูกดูหมิ่นว่ายังทรงพระเยาว์ เพราะเหตุว่า พระองค์เป็นมนุษย์ชั้นสูง ได้เสวยราชสมบัติแล้ว ทรงพระพิโรธขึ้น ย่อมทรงลงพระราชอาชญาอย่างหนักได้

๒.  งู ไม่ควรดูถูกดูหมิ่นว่าตัวเล็ก เพราะเหตุว่างูเป็นสัตว์มีพิษ

๓.  ไฟ ไม่ควรดูถูกดูหมิ่นว่าเล็กน้อย เพราะว่าไฟนั้นได้เชื้อแล้ว ก็เป็นกองไฟใหญ่ได้

๔.  ภิกษุ ไม่ควรดูถูกดูหมิ่นว่ายังหนุ่ม เพราะผู้ใดถูกภิกษุผู้มีศีลแผดเผาด้วยเดช บุตรธิดาและปศุสัตว์ของผู้นั้นย่อมพินาศ ทายาทของเขาก็ย่อมไม่ได้รับทรัพย์มรดก เขาเป็นผู้ ไม่มีเผ่าพันธุ์ ย่อมเป็นเหมือนตาลยอดด้วน



อ่าน ทหรสูตร