มรณัสสติสูตร ๑
ว่าด้วย
การเจริญมรณสติ
มรณัสสติอันภิกษุเจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก มีอมตะเป็นที่สุด
ภิกษุใดเจริญมรณัสสติว่า เราคงอยู่ได้ตลอดคืนหนึ่ง วันหนึ่ง ชั่วขณะที่ฉันบิณฑบาตมื้อหนึ่ง หรือชั่วขณะที่เคี้ยวคำข้าวสี่คำ เราควรมนสิการคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาค และกระทำกิจให้มาก ภิกษุเหล่านี้เป็นผู้ประมาท เจริญมรณัสสติเพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายช้า
ภิกษุใดเจริญมรณัสสติว่า เราคงอยู่ได้เพียงชั่วขณะที่เคี้ยวข้าวหนึ่งคำ หรือชั่วขณะที่หายใจเข้าออก เราพึงมนสิการคำสั่งสอนของพระผู้มีพระภาค และกระทำกิจให้มาก ภิกษุเหล่านี้เป็นผู้ไม่ประมาท เจริญมรณัสสติ เพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะทั้งหลายอย่างแรงกล้า
อ่าน มรณัสสติสูตรที่ ๑
อ้างอิง
มรณัสสติสูตร ๑ พระไตรปิฎกฉบับหลวง เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๒๙๐ หน้า ๓๑๕ - ๓๑๘
ลำดับที่
11