ถาม: ใยมนุษย์ในโลกจึงทำบาปกันเป็นอาจิณ จนสวรรค์เอือมระอา
ตอบ: ท่านคิดว่าเพราะเหตุใดเล่า

ถาม: เพราะมนุษย์ยุคนี้ถึงความประมาทแล้ว
ตอบ: ก็เป็นจริงตามนั้น

ถาม: แล้วท่านคิดว่าเพราะเหตุใด
ตอบ: เพราะความไม่รู้เป็นแม่บท มนุษย์ได้สร้างระบบบาปมาใช้สร้างอารยธรรม

ถาม: เช่นอะไร
ตอบ: เช่น ระบบการศึกษาก็ขับเคลื่อนด้วยโมหะ คือ ความสงสัย และความฟุ้งซ่าน

ระบบธุรกิจก็ขับเคลื่อนด้วยโลภะ คือ ทิฏฐิ มานะ ความอยากไม่รู้จบ ไม่สนใจความชอบธรรม

ระบบการเมืองก็ขับเคลื่อนด้วย โมหะ โลภะ โทสะ

โมหะเพราะฟุ้งซ่าน สงสัย

โลภะเพราะกระหายในอำนาจ เสพติดตำแหน่ง มากมายทิฏฐิ มานะ

โทสะเพราะแบ่งฝักแบ่งฝ่าย ต้องแข่งขันกัน พยายามบ่อนทำลายกัน

เมื่อเริ่มต้นผิด ก็ทำบาปเป็นอาจิณ กิเลสงอกทุกวัน ครั้นได้ความประมาทมาเป็นประตูตัดสินใจ จึงเข้าใจว่าบาปนั่นคือความถูกต้อง จึงเตลิดไป

ท่านลองตรวจสอบดูทีว่าคนในระบบเหล่านี้ ตายแล้วไปไหนกัน

ถาม: มากกว่า 90% ลงอบาย
ตอบ: ตรงตามที่พระผู้มีพระภาคตรัสว่า มนุษย์ที่ตายแล้ว มาเป็นมนุษย์ เทวดา พรหม มีน้อยนิด ที่ไปเป็นเปรต เดรัจฉาน นรกมีมากกว่า

ถาม: เราจะทำอย่างไรกันดี
ตอบ: พาคนที่พร้อมเข้าพระนิพพาน พาคนที่จิตสำนึกสูง ทำความดีแม่น ๆ ช้อนขึ้นสวรรค์ พรหมก่อน ที่เหลือต้องอุเบกขา

ถาม: สาธุ สาธุ
ตอบ: ร่วมมือกัน ร่วมมือกัน