แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมื่อทรงเป็นกระต่ายอยู่ในป่า ลิง สุนัขจิ้งจอก ลูกนาค และพระโพธิสัตว์เป็นสหายอยู่ร่วมกัน ทรงสั่งสอนสหายเหล่านั้นในกุศลธรรมและอกุศลธรรม

ในวันอุโบสถ ท่านบอกแก่สหายเหล่านั้นให้ตระเตรียมทานทั้งหลายเพื่อให้แก่ทักขิไณยยบุคคล ครั้นให้ทานแล้ว จงรักษาอุโบสถ

ท่านนอนคิดถึงทานอันสมควรแก่ทักขิไณยยบุคคลว่า จักให้อะไรเป็นทาน งา ถั่วเขียวถั่วเหลือง ข้าวสาร และเปรียง ของท่านไม่มี ท่านเลี้ยงชีวิตด้วยหญ้าถ้าทักขิไณยยบุคคลมาสักท่านหนึ่ง ท่านาพึงให้ตนของตน ทักขิไณยยบุคคลจักไม่ไปเปล่า

ท้าวสักกะทรงทราบความดำรินั้นแล้ว แปลงเพศเป็นพราหมณ์เสด็จเข้ามาเพื่อทรงทดลองทานของเรา เ

ท่านเห็นพราหมณ์นั้นแล้วก็ยินดี ได้กล่าวว่า ท่านจักให้ทานอันประเสริฐที่ใคร ๆ ไม่เคยให้แก่ท่าน แล้วให้พราหมณ์นั้นไปนำเอาไม้ต่าง ๆ มาก่อไฟขึ้น ท่านจักปิ้งตัวของท่าน

พราหมณ์มีใจร่าเริง นำเอาไม้ต่าง ๆ มาได้ทำเชิงตะกอนใหญ่ ก่อไฟโพลงขึ้น ณ ที่นั้น

พระโพธิสัตว์สลัดตัวอันมีธุลีแล้ว เข้าไปนั่งอยู่ข้างหนึ่ง เมื่อกองไม้อันไฟติดทั่วแล้ว เป็นควันตลบอยู่ ท่านโดดลงในท่ามกลางเปลวไฟ

เมื่อท่านเข้าไปยังไฟที่ลุกโพลง ความกระวนกระวายทั้งปวงย่อมระงับ ดังดำลงในน้ำเย็น ท่านได้ให้แล้วซึ่งกายทั้งสิ้นโดยไม่เหลือ คือ ขน หนัง เนื้อ เอ็น กระดูก และชิ้นเนื้อหทัยแก่พราหมณ์

อ่าน สสปัณฑิตจริยา