แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมื่อทรงเป็นพระยานาคชื่อสังขปาละมีฤทธิ์มาก มีเขี้ยวเป็นอาวุธ มีพิษแรงกล้า มีลิ้นสองแฉกเป็นใหญ่กว่านาคทั้งหลาย ได้อธิษฐานอุโบสถมีองค์ ๔ ประการว่า ผู้ใดมีกิจด้วยผิวหนังก็ดี เนื้อก็ดี เอ็นก็ดี กระดูกก็ดี ของเรา ผู้นั้นจงนำเอาอวัยวะที่เราให้แล้วนี้ไปเถิด

พวกบุตรของนายพรานเป็นคนดุร้าย หยาบช้าไม่มีกรุณา ได้เห็นท่านแล้ว มือถือไม้พลองตะบองสั้นกรูกันเข้ามา เอาหอกแทงที่จมูก ที่หาง ที่กระดูกสันหลัง แล้วเอาหวายร้อยหามไป

ถ้าท่านปรารถนาก็พึงยังมหาปฐพี พร้อมทั้งป่าทั้งภูเขาให้ไหม้ด้วยลมจมูกในที่นั้น ๆ แต่ท่านไม่โกรธเคืองพวกนายพรานแม้จะแทงด้วยหลาว แม้จะทุบตีด้วยหอก นี้เป็นศีลบารมีของท่าน

อ่าน สังขปาลจริยา